De Matterhorn van het Tien Shan gebergte

Na onze eerste rustpauze gaan we verder met onze acclimatisatie op Chapaev Peak. We kennen de route al, dus het bereiken van kamp 1 en 2 is nauwelijks een probleem. Ondanks de krachten van de berg bereiken we de top van Chapaev op 6.130 m en zijn we blij met ons eerste succes: mijn vrienden en metgezellen Otto en Detlef zijn zo blij dat ze zelfs een kopstand doen op de top. Na een korte eet- en drinkpauze dalen we af naar kamp 2 en brengen we de nacht weer door voordat we de volgende dag teruggaan naar het basiskamp. Nu is het tijd om zo goed mogelijk te herstellen, want de volgende keer gaan we richting kamp 3 in Khan Tengri en dan naar de top.

Na anderhalve week en drie ondernemingen op de berg zijn we goed geacclimatiseerd en kijken we uit naar de top. Op 2 augustus is het zover: we blijven tot na de lunch in het basiskamp en klimmen dan naar het bekende kamp 1, waar we overnachten en vanwaar we de volgende dag de beklimming naar kamp 2 aanpakken. Ook al vorderen we goed en zijn we goed voorbereid, het pad is nog steeds verdomd inspannend en steil. We komen vroeg in de middag aan in het kamp en proberen zo goed mogelijk te herstellen voor de topetappe van de volgende dag.

Op de eerste redelijk rechte plek op de route nemen we een korte drinkpauze en zien we zowaar twee tenten op elkaar geperst in wat aanvoelt als een ruimte van drie vierkante meter. De zon komt net op en we genieten van het ochtendlicht boven het Tien Shan-gebergte. Het terrein blijft constant steil en we werken ons meter voor meter omhoog. Toch voelt het alsof we met een slakkengangetje lopen en nooit zullen aankomen. Na ongeveer zes uur bereiken we eindelijk de couloir die ons naar de bovenste topstructuur leidt. Hier klimmen we nog een laatste keer steil omhoog voordat we aankomen bij het sneeuwveld op de top. Na in totaal negen uur klimmen bereiken we uitgeput maar voldaan de top van Khan Tengri op 7.010 meter.

Otto, Detlef, onze gids P.D. en ik zijn de eersten die de top bereiken en zijn hier helemaal alleen. We maken er gebruik van en nemen een paar foto's voordat we de terugweg inzetten. Dit blijkt bijna net zo inspannend te zijn als de beklimming. De zon komt op een gegeven moment in de route en het wordt ondraaglijk heet. We kunnen slechts een deel van onze warme kleren uittrekken en ik kook in mijn geïsoleerde overbroek. Na in totaal 14 uur stijgen en dalen zijn we eindelijk terug in kamp 3 en zijn we blij met deze prachtige dag. We kunnen het ons nog niet echt realiseren, maar we waren echt boven, op de top van Khan Tengri. Als beloning hebben we de gummibeertjes voor de top, extra zuur! Onze Duitse vrienden Thomas en Henk van Base Camp bereiken kamp 3 en willen morgen klimmen. We kunnen nu al genieten van ons succes en vallen vermoeid in onze slaapzakken.

De volgende dag vraagt weer alles van ons. En net als je denkt dat de inspanningen voorbij zijn, onderschept Mucha, de baas van het basiskamp, je buiten de tent en haalt de wodkakersen tevoorschijn, liefkozend de Mucha Martini genoemd. Een top als deze moet je goed vieren, sa sdorowje.