Anna Truntschnig

Anna Trutschnig,

Hoe ben je in de bergsport terecht gekomen en waarom heb je er precies voor gekozen?

Tijdens mijn masteropleiding Gezondheidseconomie, die me naar Rotterdam en Bologna bracht, ontmoette ik drie Italianen die me een wereld (bergsport) lieten zien die tot dan toe volledig onbekend voor me was: bergen, natuur, klimmen, vrijheid. Na mijn eerste weekend in de Dolomieten met mijn Italiaanse klimvrienden besefte ik dat dit enthousiasme een constante is.

Heb je een rolmodel?

Ik heb nooit echt rolmodellen gehad of gehad, omdat ik niet het pad van iemand anders wil volgen of kopiëren, maar liever mijn eigen weg ga. Er zijn echter mensen die mij geïnspireerd hebben en nog steeds inspireren. Gerlinde Kaltenbrunner is de eerste aan wie ik denk als ik deze vraag stel. Zelfs als tiener was ik erg gefascineerd toen ik las over haar vroege bergavonturen met de priester in haar dorp, of toen ik hoorde dat ze heel, heel vroeg naar haar werk in het ziekenhuis fietste zodat ze een paar kilometer op haar fiets kon afleggen voordat ze aan het werk ging. Ik was onder de indruk en het inspireerde me om te beseffen dat niets onmogelijk is als je het echt wilt.

Toen ik nog heel jong en onervaren was, droomde ik ervan om ooit de Grossglockner te beklimmen - voor mij was het toen een verre droom en een grote uitdaging. Toen ik in die tijd naar Valencia, Spanje, ging voor een semester in het buitenland, had ik plotseling weinig mogelijkheden om me voor te bereiden op mijn geheime kleine droom. Dus elke dag, voordat de universiteit begon, liep ik gewoon 20-30 keer naar de 9e verdieping van ons flatgebouw. Op en neer, en op en neer. Dag na dag. Ik dacht vaak aan Gerlinde's fietstochten naar het werk en haar enthousiasme en wilskracht. Ik heb haar dat tot vandaag nooit verteld, dus ze zal waarschijnlijk glimlachen als ze dit leest... In elk geval was ik des te blijer om Gerlinde jaren later persoonlijk te ontmoeten. Haar persoonlijkheid en haar benadering van het leven en de bergen inspireren en enthousiasmeren me nog steeds.

Hoe heeft sport je leven veranderd?

Heel, heel, heel veel. Ik zou mezelf omschrijven als een radicale carrièrewisselaar, omdat ik ben overgestapt van 0 sport naar dagelijkse sport. Ik kan me nog herinneren dat ik op 19-jarige leeftijd voor het eerst probeerde een paar kilometer hard te lopen en overgaf bij kilometer 5... Ik wist dat het vanaf nu anders zou gaan.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik had nooit gedacht dat ik naast sport iets voor mezelf zou kunnen ontdekken (bergbeklimmen) waar ik ZO gepassioneerd over ben. Sindsdien kan ik me een leven zonder beweging in de natuur niet meer voorstellen. Beweging kan vele facetten hebben en gaat niet alleen over klimmen. Ik hou van afwisseling en kan over veel dingen enthousiast zijn, ook al wekt bergbeklimmen nog steeds mijn grootste enthousiasme.

Heb je een advies voor mensen die aan bergbeklimmen willen beginnen?

Ja, vergelijk jezelf niet met anderen. Blijf enthousiast. En vergeet nooit dat dit alles je uiteindelijk maar één ding moet geven: Vreugde.

Hoe overwin je je innerlijke bastaard tijdens het trainen?

Dat is moeilijk te zeggen, want ik moet mijn innerlijke bastaard meer overwinnen om niets te doen dan om te trainen. Misschien door niet naar het grote geheel te kijken (bijv. niet de 21 km in een halve marathon), maar het doel op te delen in kleine tussenstappen (bijv. me alleen concentreren op de volgende kilometer).

Hoe bereid jij je voor op je loopjes? Is er een speciaal ritueel?

De voorbereiding is altijd anders, afhankelijk van de tocht. Zodra de rugzak is ingepakt, is het "vervelendste" gedaan.

Mijn enige "ritueel" voor langere tochten is mijn zus ongeveer laten weten waar we zijn en wanneer we terug zijn. Dat is eigenlijk het enige wat ik altijd doe zodra ik weer bij de auto ben: ik bel mijn zus. Daar laat ik zelfs de TAB (end-of-trip beer) 5 minuten op wachten.

Wat heb je altijd bij je op expedities of tochten? Waar zou je nooit zonder kunnen? Misschien iets heel ongewoons?

Op expedities heb ik graag mijn oude MP3-speler bij me met mijn favoriete nummers. Sommige zijn om me voor te bereiden op de tocht, en andere om de terugweg te verzachten als die echt lang is... Het is altijd magisch hoe de weg naar een tocht zoveel korter kan zijn dan de weg terug 😉 Ik hou ervan om zure tongen bij me te hebben

Ik vind het heerlijk om zure tongen mee te nemen op dagtochten en expedities. Dit zijn zure "gummibeertjes" die je alleen in Frankrijk kunt kopen. Op elke reis naar Frankrijk sla ik een enorme voorraad in en nu krijg ik ze gelukkig ook van mijn vrienden als ze terugkomen uit Frankrijk. Geen reis is te ver met zure tongen in mijn bagage!

Wat is het eerste wat je doet als je op een bestemming aankomt?

Blij zijn!

Wat was je favoriete reis? En waarom?

De Walkerpfeiler op de Grand Jorasse met mijn "langst bestaande" klimvriend Claudio uit Bologna, Italië. Het was een speciale tocht voor ons allebei. Claudio heeft me destijds alle mooie facetten van het alpinisme laten zien en ik heb veel van hem geleerd. Toen we elkaar ontmoetten, was ik net begonnen met klimmen en ik kan me nog precies het moment herinneren dat hij me in Marokko een "friend" (mobiel zekeringsapparaat) overhandigde en in het Italiaans zei: "Zo open je een friend. Zo plaats je hem op de rots. En hier is je lijn (naar boven wijzend). Kom op Anna, je kunt het, ik weet het!". En zo begon ik te klimmen en leerde ik wat tradklimmen inhield.

Slechts drie jaar later beklommen Claudio en ik samen de Walkerpfeiler op de Grand Jorasse - routes afwisselend, op één dag, als een team dat elkaar blindelings begreep.

Toen we samen de top bereikten, waren we allebei ongelooflijk trots en dolgelukkig dat we in de loop der jaren samen zoveel hadden meegemaakt en geleerd, en dat we deze tocht nu als team hadden beklommen.

Wat waren je grootste sportieve successen?

aangezien ik nooit aan wedstrijden heb meegedaan of aan wedstrijdsport heb gedaan, is dit een moeilijke vraag voor mij. Het eerste wat me te binnen schiet is een drytooling klimroute die ik heel graag wilde redpointten voor iemand die overleden was en gelukkig uiteindelijk heb kunnen doen. Het tweede dat me te binnen schiet is onze expeditie en onze eerste beklimmingen met de NF Alpine Squad in Kirgizië.

Welke plek moet iedereen minstens één keer gezien hebben?

Elmo - een bivakplaats op de Ragni Route op Cerro Torre. De mooiste plek die ik ooit in mijn leven heb gezien.

Hoe ziet jouw perfecte dag eruit?

Mensen van wie ik met heel mijn hart hou, zonneschijn en een gezamenlijke tocht die ons allemaal inspireert.

Wat betekent geluk voor jou?

Voor mij betekent geluk dat het goed gaat met de mensen van wie ik hou en dat mijn lichaam en geest me de vrijheid geven om te doen wat me doet stralen van oor tot oor.

Waar ben je bijzonder dankbaar voor?

Zeker mijn vriendenkring en mijn familie. Absoluut.

Ten tweede ben ik dankbaar dat mijn lichaam me tot nu toe zoveel heeft vergeven.

Op welke manier geniet je misschien meer van het leven dan anderen?

Door een ongeluk heb ik geleerd en gevoeld hoe belangrijk het is om van elke dag te genieten en er ten volle van te leven. Het is vaak makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik denk dat ik er heel goed in ben geworden. Ik stel niets uit waar ik over droom, maar probeer wensen zo snel mogelijk om te zetten in werkelijkheid en in het hier en nu te leven.

Wat is je belangrijkste levensles?

De berg kan je veel geven, maar ook alles wegnemen - een gezegde van Robert, mijn vroegere vriend. Hij zei dit altijd tegen me en hoewel ik begreep wat hij me probeerde te vertellen, kan ik nu al twee jaar voelen wat hij bedoelde. Sindsdien is zijn zin een van mijn belangrijkste wijsheden geworden.

Welke andere hobby's heb je naast bergsport?

Ik heb een tijdje zangles gehad, ik dans graag, maar ik vind het ook leuk om creatief te zijn en meubels van hout te bouwen - zoals zo vaak het geval is, gaat het om de afwisseling.

Wat betekent outdoor voor jou?

Vrijheid! De geluiden van de natuur! Jezelf tot het essentiële beperken! Veel beweging! Veel frisse lucht! En de beste nachtrust is nog altijd in de buitenlucht.

Welke dagtocht kun je aanraden? En waarom?

De oostgraat van de Mittagskogel in Karinthië. Mijn opa hielp vroeger met het dragen van het bergtopkruis en heeft deze gemakkelijke klimkam ontelbare keren gedaan. Elke keer als ik mijn ouders in Karinthië bezoek, probeer ik de Mittagskogel op te gaan om van het uitzicht op de diepblauwe Faakersee te genieten en mijn opa de groeten te doen.

Wat is je favoriete LOWA schoen?

AMPLUX Ws - als je ze eenmaal aan hebt, wil je ze nooit meer uit. Voor hardlopen, voor alledaags gebruik, voor benaderingen... de schoen is mijn allrounder geworden.

Drie dingen die elke hiker/alpinist in zijn rugzak moet hebben:

Water. Donsjack. Eerste hulp.