Simon Gietl

Simon Gietl mag dan het "houten pad" als beroep hebben gekozen, maar hij vond zijn roeping op heel ander terrein. De Zuid-Tiroolse berggids en extreme bergbeklimmer woont met zijn gezin in Luttach en is vooral buiten in de bergen te vinden - dankzij zijn passie. Of het nu ergens tussen de Dolomieten is, op expeditie in Groenland, Patagonië, de Himalaya of op verschillende andere wanden over de hele wereld - Simon Gietl is een avonturier door en door. Het is echter de ervaring als geheel die van bijzonder belang is voor hem, in plaats van de loutere topoverwinning.

Als het op rots en ijs aankomt, is Simon Gietl er vooral op gefocust om zichzelf uit te dagen - zowel fysiek als mentaal. Hij wijdt zich het liefst aan rots- en ijspaden, waar hij de uitspraak van Wolfang Güllich "Het hoofd is de belangrijkste spier bij het klimmen" kan waarmaken. "Ik train ook mijn lichaam en geest met als doel mijn eigen stempel te drukken op alpiene wanden," zegt hij over zichzelf. Tracks die in 2016 al werden bekroond met de "Grignetta d'Oro" - de beste alpinistenprijs van Italië.

Simon Gietl,

WE KUNNEN JE NU OFFICIEEL VERWELKOMEN IN HET LOWA PRO TEAM.
HOE BEN JE HET TEAM INGEKOMEN? "In 2013 was ik op reis met Hans Kammerlander. Hij nam me mee naar Canada voor zijn project. Het doel van het project was om de Matterhorns van de verschillende continenten te beklimmen. in 2013 was het de beurt aan Mount Assiniboine in Canada. Het was natuurlijk een grote eer om samen met hem op expeditie te gaan. Hans droeg toen ook het LOWA LATOK laarsmodel. Natuurlijk spraken we over expeditielaarzen en zo raakte ik bekend met LOWA. Ik leerde verschillende contacten kennen via Hans, het ging een paar jaar heen en weer en vandaag zit ik hier."

LATEN WE VANUIT HET HIER EN NU TERUGGAAN IN DE TIJD.
HOE BEN JE IN DE MOUNTAIN SPORTEN VERGETEN? "Dat is een interessant verhaal. Ik begon met klimmen toen ik 18 was. In die tijd liftte ik van Bad Doberan naar Bruneck en kreeg ik een lift van een oudere man die net van de drie toppen kwam. Hij was daar op een beklimming en vertelde me over zijn ervaringen, hoe het voelde daarboven en alle dingen die hij mee naar huis nam. Ik vond het zo fascinerend dat ik bij mezelf dacht: nu moet ik ook gaan klimmen. Dat was de echte start.

Daarnaast was school altijd een moeilijk vak voor mij. Ik begreep de leerstof niet en de leraren begrepen mij niet als persoon. Sport in die tijd - ik zat bij een hardloopclub, voetbalclub en mountainbikeclub - was een middel om een doel te bereiken en gaf me veel in deze anders zo moeilijke tijd. Als tiener was ik altijd op zoek naar iets in de sport, maar ik heb het nooit echt gevonden. Na deze ervaring als lifter ging ik echter op mijn eerste klimtocht. Vlak voordat ik die avond ging slapen, realiseerde ik me dat dit precies was waar ik al die jaren naar op zoek was geweest. Sindsdien was het duidelijk voor me - de Three Peaks zijn mijn bergen."

WAT MAAKT BERGENSPORTEN FASCINATIEF VOOR JOU? "Voor mij zijn bergsporten natuurlijk de beweging en het buiten zijn. Maar in de eerste plaats is mijn grootste motivatie en aantrekkingskracht het feit dat je je eigen scheidsrechter bent. Je bepaalt zelf hoe je de berg benadert en wat je erop achterlaat. De berg heeft geen ontelbare verkeersborden die je de richting en de regels vertellen. Je eigen scheidsrechter zijn, misschien zelfs een wat strengere, is iets wat me bijzonder veel plezier geeft en me ook motiveert."

TRAINEN IS EEN ESSENTIEEL ONDERDEEL VAN HET ATLEET ZIJN.
HOE BEREIK JE JE BINNENSTE ZWIJNHOND BIJ HET TRAINEN? "Ik denk dat mijn grote geluk is dat ik gewoon te veel van trainen houd. Ik kan me niet herinneren dat ik mezelf heb moeten dwingen om te trainen. Meestal stel je jezelf een doel. Voor mij is het op dit moment belangrijk dat ik überhaupt train. Ik heb meestal twee of drie doelen per jaar. Ik bereid me voor op deze grote projecten. Als ik eenmaal mijn zinnen op deze doelen heb gezet en me erop heb gefocust, doe ik er alles aan om ze te bereiken. Ik heb er geen moeite mee om dingen te doen die ik misschien niet leuk vind, omdat ik gewoon weet hoe belangrijk ze voor me zijn en dat ik er profijt van kan hebben."

HOE BEREID JE JE VOOR OP JE TOURNEES?
IS EREEN SPECIALE RITUEEL? "Ten eerste is het natuurlijk belangrijk om je af te vragen wat je echt nodig hebt voor het project. Ligt de focus op klimtechniek of is uithoudingsvermogen belangrijk? Je bereidt je daarop voor. Het project "Nord Drei" van vorig jaar is een goed voorbeeld. We hadden een duidelijk doel voor ogen: we wilden de drie toppen en de Grossglockner met elkaar verbinden tijdens een nachtwandeling. We reisden 48 uur non-stop. Voor ons bergbeklimmers was het duidelijk dat de bergen zelf niet het grootste probleem zouden zijn, maar de 400 kilometer fietsen ertussen. Als niet-professionele fietser wist ik dat ik vanaf het voorjaar zou gaan fietsen. Ik denk er niet te veel over na, ik doe het graag als ik weet wat me te doen staat. Het is vaak zo dat ik liever een extra rondje doe als ik bijna thuis ben, omdat ik weet dat ik later blij zal zijn dat ik het gedaan heb."

WAT HEB JE ALTIJD BIJ JE TIJDENS JE TOCHTEN?
MAYBE SOMETHING VERY UNUSUAL? "Ik heb eigenlijk altijd een beschermengel bij me. Die heb ik altijd bij me - en dat is mijn familie."

WAT IS JE EERSTE DACHT ALS JE OP JE BESTEMMING AANKOMT? "Als je een project succesvol hebt afgerond, zijn er op dat moment niet zoveel gedachten. Natuurlijk ben je in eerste instantie blij dat je het gedaan hebt. Het gevoel van geluk en dat je het project kunt afmaken is ook belangrijk. De voldoening komt eigenlijk pas een week later, zo niet nog later, met innerlijke rust. Dit is ook een heel belangrijk onderwerp waar ik me de afgelopen jaren op heb gericht. Dat moment waarop je echt de top hebt bereikt is vaak heel kort. Je moet leren om er echt van te genieten. Helaas gebeurt het maar één keer. Het is vaak zo: je bent aan de top, je hebt alles gedaan en dan wil je snel weer naar beneden. Dat is allemaal goed en wel, maar dat moment is dan voorbij. Het komt nooit meer terug. Daarom is het belangrijk om er emotioneel van te kunnen genieten."

HEB JE EEN FAVORIETOCHT? "Mijn favoriete tocht, die veel voor mij persoonlijk betekent en vooral in de Dolomieten, is de 'Can you hear me?'-tocht. Ik bedacht deze tocht samen met mijn beste vriend, die later helaas verongelukte. Hij had het idee en ik had beloofd de tocht samen met hem te doen. Maar het lot besliste anders. Deze tour was er een waarvoor geen enkele voorbereiding te hoog gegrepen was voor mij. Ik wilde het gewoon doen, wat ik er ook voor moest geven. Het was heel belangrijk voor me om mijn woord aan hem te houden."

VIND JE DAT ER ÉÉN PLAATS IS DIE IEDEREEN TEN MINSTE EEN KEER ZIEN MOET HEBBEN? "Zuid-Tirol en de drie bergtoppen zijn een must. Ik heb het voorrecht dat ik veel andere landen heb gezien en daar nieuwe plekken heb ontdekt. Maar ik zou geen enkele ruilen voor de Dolomieten of Zuid-Tirol. Daar klopt gewoon mijn hart voor."

WAT BETEKENT het voor jou om te leven? "Voor mij betekent vrijheid leven. Ik geniet van elke dag omdat je nooit weet hoe lang en hoeveel dagen je nog hebt. Dat is heel belangrijk voor me. Zelfs als dingen niet gaan zoals ze zouden moeten gaan, bijvoorbeeld met projecten. Het is belangrijk om altijd weer op te staan en door te gaan. Er is altijd een morgen. Je hoeft je hoofd niet naar beneden te houden en alles negatief te bekijken. Je moet positieve conclusies trekken uit mislukkingen."

LEEF JE NAAR EEN MANTRA OF EEN BELANGRIJKE LEVENSWIJSHEID? "Er is een stukje wijsheid dat we op mijn persoonlijke trainingsmuur hebben geschreven na mijn klimongeluk: Voel je sterk, maar niet onsterfelijk. Dat is iets wat ik nooit hoop te vergeten."

Waar kun je naast bergsport nog meer gepassioneerd over zijn? "Een dag met het gezin is minstens zoveel waard - zeker weten. Ik hoef daar ook niet extra enthousiast te zijn. Alles gaat vanzelf. Alles moet in balans zijn."